Termin ,,ju jitsu” oznacza ,,łagodną sztukę”, ,,sztukę łagodności, giętkości”. Ju jitsu definiowane jest jako ,,sztuka samoobrony, która pozwala pokonać jednego lub kilku uzbrojonych lub nieuzbrojonych przeciwników”. Niektórzy z uznanych autorów trafniej określają ju jitsu jako ,,metodę walki wręcz, bez broni lub z użyciem małego oręża, stosowaną w ataku lub obronie, w starciu z jednym lub kilkoma uzbrojonymi lub nieuzbrojonymi przeciwnikami.” (Serge Mol ,,Japońskie sztuki walki. Przewodnik po koryu jujutsu”)


Sztuka walki samurajów. Zawiera bardzo różnorodne techniki, przede wszystkim:

pady – ukemi waza,
rzuty – nage waza,
uderzenia, kopnięcia i uciski w punkty wrażliwe – atemi waza,
techniki bloków – uke waza,
dźwignie na wszystkie stawy oraz kręgosłup – kansetsu waza,
techniki duszeń na szyję, tętnice i tułów – shime waza,
unieruchomienia po wykonaniu technik – osae waza,
techniki z bronią – jo, hambo, bokken, yawara.

Ju jitsu jest systemem walki, w którym trenuje się we wszystkich możliwych płaszczyznach walki i samoobrony (stójka, parter), jak również we wszelkich możliwych formułach (randori – walka z użyciem rzutów znana z judo, bez uderzeń i kopnięć; kumite – walka z użyciem uderzeń i kopnięć; ne waza – walka w parterze; wolna walka – walka we wszystkich powyżej wymienionych formułach). Wynika to z uniwersalnego założenia stylu, tj. maksymalnej skuteczności i efektywności w każdej sytuacji.